سوخت های زیستی نظیر روغن موتور ziger در خط مقدم تحقیقات در بسیاری از زمینه ها قرار دارند.
تولید سوخت های زیستی قبلاً شاهد افزایش فزاینده ای در تولید بوده است: امروزه مقادیر تولید شده در حد 1 درصد سوخت است که پیش بینی می شود تا سال 2030 به 7 درصد برسد.
علاوه بر این، و با توجه به دستورالعمل جدید 2009/28/EC (دستورالعمل RED-انرژی های تجدیدپذیر) [4]، اهداف آینده این است که تا سال 2020 10 درصد از سوخت های رایج جایگزین سوخت های زیستی شوند.
ضرورت بهبود راندمان موتور منجر به کاهش ویسکوزیته روانکارها برای به حداقل رساندن تلفات در رژیم روانکاری هیدرودینامیکی شده است.
با این حال، این استراتژی سیستم حلقه پیستون / سوراخ سیلندر را مجبور کرده است که در رژیم های روغنکاری مخلوط و مرزی بیشتر کار کند.
در این دو رژیم آخر روغنکاری، استراتژی اتخاذ شده برای کاهش اصطکاک و در نتیجه بهبود کارایی، استفاده از اصلاح کننده های اصطکاک است.
کاهش ویسکوزیته روغن نتیجه افزودنی های ضد سایش، مانند دی آلکیل دی تیوفسفات روی (ZDDP) است.
بنابراین، اهمیت تشکیل تریبوفلم از اصلاح کننده های اصطکاک و افزودنی های ضد سایش بر روی پدیده های تریبو به طور مداوم در حال افزایش است
به گفته اسپایکس، اهمیت روزافزون تریبوفلم ها بر عملکرد سیستم حلقه پیستون/ سوراخ سیلندر منجر به استفاده مکرر از tribotests در تلاش برای درک چگونگی تشکیل تریبوفلم ها از مواد افزودنی و رفتار در کنترل اصطکاک و سایش شده است.
امروزه صنعت خودرو در تلاش است تا سطح انتشار CO2 را کاهش دهد و راندمان موتور را بهبود بخشد. خودروها، وسایل نقلیه موتوری و کامیون ها منابع اصلی انتشار CO2 هستند.
سرعت های پایین موتور در طول دوره راه اندازی سرد منجر به اتلاف انرژی قابل توجهی از طریق اصطکاک در رانندگی شهری می شود.
با توجه به چرخه رانندگی جدید اروپا که می گوید بخش بزرگی (60 تا 80٪) از آلاینده های موتور در طول دوره راه اندازی سرد آنها اتفاق می افتد، این راحت است.
در نتیجه، اکثر گروه‌های صنعتی در تلاش برای کاهش اتلاف انرژی مکانیکی و یافتن راه‌هایی برای بهبود عملکرد سه‌کنتاکت‌ها هستند.
بخش قابل توجهی از تلفات اصطکاک موتور – در حد 35 تا 45٪ – توسط سیستم پیستون ایجاد می شود. روغن‌های موتور طراحی‌شده با مجموعه پیستون و رینگ‌پک نقش مهمی در کاهش اصطکاک، سایش و مصرف سوخت در موتورهای احتراق داخلی دارند.
