در حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح، مصری ها پارچه می پوشیدند و روسری های مشابهی را می توان در لباس های پیچیده شده در پارچه یونانی باستان یافت. روسری در اصل یکی از وظایف اصلی سیم پیچ بود.
شال و روسری درگهان که از شمال اروپا یا شمال فرانسه باستان و سایر مناطق در قرون وسطی سرچشمه می‌گیرند، اجداد روسری مدرن محسوب می‌شوند.
پس از اواسط قرن شانزدهم، عملکرد اصلی گرمایش به تدریج به دکوراسیون تغییر کرد و ابریشم نازک به جریان اصلی تبدیل شد و بعدها به تدریج به روسری‌های مثلثی، حوله‌ها و غیره تبدیل شد.
از قرن هفدهم تا پایان قرن هجدهم: دوران امتیازات اشرافی.بین قرن‌های 16 و 17، روسری عمدتاً به عنوان یک روسری مرتبط با کلاه استفاده می‌شد.
در پایان قرن هفدهم توری دست دوز و روسری های مثلثی از نخ های طلا و نقره ظاهر شد. زنان اروپایی دست‌های خود را روی هم می‌گذاشتند و گره‌هایی به گردن، سینه یا سینه‌های خود می‌بستند تا گرم و تزئینی آنها را حفظ کنند.
روسری مثلثی در زمان سلسله لویی چهاردهم فرانسوی بوربون به عنوان یکی از لوازم جانبی مهم لباس ثبت و عادی شد. جامعه عالی شروع به ساختن روسری برای تزئین لباس مردان، بسیاری از پادشاهان و اشراف به روسری کردند.
در اواخر قرن هجدهم، روسری مثلثی به یک حوله بلند تبدیل شد که می‌توانست دور سینه در پشت خط قرار داشته باشد و جنس آن از پنبه نازک یا نقاط کتانی ظریف بود.
در پایان قرن هجدهم، ناپلئون نیروهای خود را به مصر هدایت کرد و به طور تصادفی شال را به فرانسه معرفی کرد. در طول جنگ بین فرانسه و فرانسه، فرانسه قادر به واردات شال نبود و شروع به تقلید از ساخت آنها کرد.
حدود 100 سال پس از آن، شال پیچیده بخشی از لباس می شود. با انقلاب فرانسه و انقلاب صنعتی در انگلستان، قاره اروپا به کندی توسعه یافت. شال و روسری ماشینی به تولید انبوه رسید. در اصل یک لوکس اشرافی بود، شروع به ایفای نقش مهمی در کمد لباس زنان کرد.
