LED ها ، یعنی دیودهای ساطع نور، محبوب ترین منابع نور امروزی هستند.
اولین LED در سال 1907 اختراع شد، اما در دهه 1960 با LED های مادون قرمز به صورت تجاری در دسترس بود. ما شروع به دیدن LED های سفید تجاری در تاریخ بسیار اخیر، تنها در سال 1996 کردیم.
امروزه، لامپ سنسور دار در صدر بازار نشانگر، از جمله چراغ های راهنمایی، بیلبوردها، تلفن های همراه و تلویزیون قرار دارند. طبیعتاً یک LED دارای یک دیود نیمه هادی تراشه ای شکل در مرکز خود است.
این دیود دارای تعداد زیادی الکترون است.این لایه از لایه فعال بین مواد نوع n حاوی مواد نوع n و نیمه هادی های ضد دوپ شده نوع p تشکیل شده است. دیود که در یک محفظه بازتابنده قرار دارد با اپوکسی عدسی شکل برای حداکثر خروجی نور پوشیده شده است.
در نتیجه اعمال ولتاژ و برخورد و ترکیب الکترون‌ها و حفره‌ها در لایه فعال ، خروجی نور در طول موج‌های ساختار انرژی نیمه‌رسانا یعنی رنگ‌ها فراهم می‌شود.
اگرچه رنگ سفید با کاربردهای مختلف در LED ها به دست می آید، اما عموماً با قرار دادن فسفر در مسیر نور آبی به دست می آید. امروزه انتقال از LED های 1W به 3W با موفقیت انجام شده است.
ال ای دی ها با افزایش قدرتشان گرم می شوند و به تکنیک های خنک کننده خاصی نیاز دارند. علاوه بر این، اندازه، کار و سبک روشنایی LED ها با وسایل موجود متفاوت است.
کاملاً متفاوت است، به اندازه گیری ها، روش ها و تجهیزات فتومتریک خاصی نیاز دارد. با این حال، ویژگی‌های ال‌ای‌دی‌ها مانند کوچک بودن و ماندگاری زیاد، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، سرعت و تنظیم آسان شدت نور، مزیت‌های انکارناپذیری را برای آنها فراهم کرده است.
