اسکی بازان آلپاین قبل از اینکه بتوانند به اسکی بروند، مجبور بودند با پای پیاده تا ارتفاعی بالا بروند، که به شدت تعداد دوی های اسکی در سراشیبی را که می توانستند در یک روز انجام دهند محدود می کرد، حتی اگر آنها انرژی لازم را برای صعود مجدد از شیب داشتند.
این امر با معرفی دستگاه‌های متوالی در دهه 1930 تغییر کرد – از بکسل‌های طناب گرفته تا تله کابین و تله کابین – که صعود طاقت‌فرسا از شیب را حذف می‌کرد و امکان اسکی کردن در سراشیبی را در یک روز چهار تا پنج برابر بیشتر از اسکی‌بازان قبلی فراهم کرد توانست مدیریت کند.
یکی از مهم ترین پوشش در اسکیت استفاده از کفش اسکیت fila که از کیفیت بالایی برخوردار است می باشد.
با اختراع و نصب تله اسکی در دهه 1930، اسکی آلپاین به طور فزاینده ای محبوب و رایج شد، ابتدا در اروپا و آمریکای شمالی و سپس در استرالیا، نیوزیلند، شیلی، آرژانتین و ژاپن.
در اسلوونی سنت اسکی نوردیک وجود دارد که به قرن هفدهم باز می گردد و در دهه های 1920 و 30 اسکی آلپاین در آنجا و همچنین در یونان، پرتغال، لبنان، ترکیه و ایران معرفی شد.
رشته کوه پیرنه که در امتداد مرز بین فرانسه و اسپانیا کشیده شده است، قبل از جنگ جهانی اول صحنه مسابقات اسکی بوده است و اسکی بازان قبل از سال 1914 در کوه های اطلس شمال غربی آفریقا فعال بودند.
پوشش تلویزیونی رویدادهای اسکی، که در دهه 1950 آغاز شد، باعث افزایش محبوبیت اسکی در سراسر جهان شد.
یکی دیگر از عواملی که به گسترش اسکی کمک کرد، معرفی ماشین‌های برف‌سازی در اواخر دهه 1950 بود که برف کافی را برای مسافران در شرایط نامناسب آب و هوا تضمین می‌کرد.
بررسی در سیلیکون ارگونومی و راحتی کفش اسکی با جفت کردن فعالیت های تجربی و محاسباتی توسعه یافته است یک نمای کلی از فعالیت ها در شکل 1 گزارش شده است.
اقدامات اولیه مربوط به توسعه مدل های محاسباتی اندام تحتانی و چکمه اسکی جفت شدن چنین مدل هایی مستلزم تحلیل محاسباتی کمانش چکمه اسکی بود.
در حال حاضر، اندازه‌گیری‌های تجربی فشار رابط بین اندام تحتانی و چکمه اسکی از کمانش ایجاد شده‌اند مقایسه نتایج تجربی و محاسباتی امکان ارزیابی قابلیت اطمینان مدل‌ها را فراهم کرد.
در نهایت، پس از پردازش نتایج محاسباتی اطلاعاتی در مورد تحریک مکانیکی بافت‌های بیولوژیکی اندام تحتانی ارائه کرد که امکان ارزیابی راحتی و ارگونومی کفش اسکی را فراهم می‌کند.
